Páginas

sábado, 31 de octubre de 2009

Descubierta una de las claves de la resistencia a los antibióticos

Descubierta una de las claves de la resistencia antibióticos Septiembre 14, 2009

El SARM es un ejemplo de resistencia a los antibióticos.

El SARM es un ejemplo de resistencia a los antibióticos.

BBC
Científicos estadounidenses descubrieron un mecanismo de defensa en las bacterias que les permite rechazar la amenaza que para ellas presentan los antibióticos. El hallazgo podría ayudar a los investigadores a aumentar la eficacia de tratamientos existentes.

Según el estudio, publicado en la revista Science, el óxido nítrico producido por la bacteria elimina algunos de los efectos claves de una amplia gama de antibióticos. Un experto británico señaló que la inhibición de la síntesis del óxido nítrico podría ser un avance importante para hacer frente a infecciones.

La resistencia a los antibióticos por ejemplo, el Staphylococcus aureus resistente a la meticilina o SARM, es un problema creciente y los expertos han advertido acerca de la necesidad de desarrollar nuevos tratamientos. La última investigación realizada por un equipo de la Universidad de Nueva York demostró que en las bacterias la producción de óxido nítrico –una molécula compuesta de un átomo de nitrógeno y otro de oxígeno- incrementaron su resistencia a los antibióticos.

Los investigadores encontraron que las enzimas responsables de producir óxido nítrico fueron activadas específicamente en respuesta a la presencia de antibióticos. También demostraron que el óxido nítrico alivia el daño causado por las drogas y ayuda a neutralizar muchos de los compuestos tóxicos del antibiótico.

Posteriormente, los expertos concluyeron que eliminar la producción de óxido nítrico en la bacteria permitió a los antibióticos trabajar con dosis más bajas y menos tóxicas.

Más efectivas

El jefe del estudio, el doctor Evgeny Nudler, indicó que el desarrollo de nuevas medicinas para combatir la resistencia a los antibióticos, como la observada con el SARM era un “gran obstáculo”.

“Encontramos un avance que nos permite no tener que inventar nuevos antibióticos”, añadió. “En cambio, podemos potenciar la actividad de antibióticos bien establecidos haciéndolos más efectivos en dosis más bajas”, dijo.

El doctor Matthew Dryden, especialista en microbiología y enfermedades trasmisibles del Royal Hampshire County Hospital y el secretario general de la Sociedad Británica de Quimioterapia Antimicrobial, dijo que si la enzima que crea el óxido nítrico era inhibida podría suprimir la habilidad de la bacteria para contrarrestar los efectos de los antibióticos.

“Esto sería un avance terapéutico muy útil, especialmente debido a que se nos están acabando nuevas clases de antibióticos y hay menos desarrollo de antibióticos en general”, concluyó.

martes, 27 de octubre de 2009

Un mundo de bacterias

Este e un video de divulgación sobre as bacterias. Moitos dos divulgadores creen que con unha imaxen atractiva todo está explicado e non e certo. Este video tenta explicar máis do que pode, pero está moi ben feito e se disfruta. Aprendín un dato que non coñecía e que é que as enfermidades causadas por bacterias causaron 1000 veces máis mortos que tódalas guerras (morto arriba, morto abaixo, claro).



more about "Un mundo de bacterias", posted with vodpod

Listeria monocytogenes




more about "Listeria monocytogenes", posted with vodpod

A bacteria Listeria monocytogenes eche moi lista. E capáz de entrar nas células do corpo humano para escapar das nosas defensas. Entra incluso dentro dos macrófagos que son unhas células humanas encarregadas de limpar todo o que sea alleo no noso corpo. Unha vez a bacteria Listeria está dentro da célula o que fai e coller uns motores que teñen as células dentro delas e o pon nun extremo dela (o equivalente o noso cu). O motor fai que a bacteria se mova como se fose un foguete. A bacteria aproveita para crecer en número e de cando en vez vai chocar contra a parede da célula para así furala e entrar noutra célula humana que estea pegada a célula humana xa infectada. ¿A qué e chulo?

viernes, 23 de octubre de 2009

A estratexia da pastilla de xabón

E aquí temos a bacteria Streptococcus pneumoniae,e unha bacteria moi curiosa. Vive no nariz e na gorxa das persoas de forma natural sen causar problemas. Cando as nosas defensas baixan, por exemplo por unha molladura, pode colonizar os pulmóns e os oídos. Nos pulmóns as nosas defensas baséanse nos macrófagos: unhas células encargadas de papar todo o que sea alleo o noso corpo. No video vemos as bacterias coma puntiños negros. O macrófago tenta comelos pero non pode. O normal dun macrófago e que se coma sen problema todo o alleo que atopa, pero ¿por qué non pode comer a esta bacteria? pois porque a bacteria está recuberta dunha substancia que sería como para nos un xabón na ducha: algo moi resbaladizo. O macrófago tenta enganchala bacteria e devorala pero esta resbala e resbala. Deste xeito e como Streptococcus pneumoniae escapa resbalando literalmente das defensas humanas.Por certo, nesta bacteria foi na que eu fixen a miña tese de doutoramento.

jueves, 22 de octubre de 2009

Bacterias estoupando pola penicilina

Neste video podemos ver bacterias estoupando. As bacterias teñen presión coma se fosen rodas de coches, aínda máis. A presión de unha bacteria pode ser sobre 5 atmósferas no caso das bacterias chamadas Gram-negativas ou chegar as 25 atmósferas nas Gram-positivas. ¿Qué é unha atmósfera? pois é unha unidade de presión. 5 atmósferas e a presión que hai se buceas a 40 metros da superficie do mar. A maior parte dos reloxios só resisten ate 30 metros ¡E iso que están feitos de aceiro!. Por que están a tanta presión, as bacterias están rodeadas dunha malla que impide que estoupen. Cando as bacterias crecen cara a dividirse entón tense que formar nova malla. Se nese momento engadimos un antibiótico chamado penicilina, o que fai a penicilina e impedir que a malla se entrecruze e se fagan os nudos da rede, como resultado a malla queda frouxa. A bacteria o afrouxarse a malla simplemente estoupa como podedes ver no video.

Multiplicación das bacterias

As bacterias divídense por "fisión binaria", o que quere dicer que primeiro o seu corpo crece coma se fose un globo que se hincha. Imaxinemos un destes globos alongados, se lle metemos máis aire alónganse máis ainda. O chegar un límite a bacteria fai un anillo no medio que pouco a pouco vai estreitándose e o final divíde a bacteria, digamos nai, en dúas bacterias fillas. A sua vez as bacterias fillas divídense en dous, tengo así 4 bacterias netas, se éstas divídense outra vez entón temos 8 bisnetas, que si se dividen outra vez teremos 16 tataranetas... e así ate o infinito. Boeno, ate o infinito non por que unha vez que se acaba o alimento o mesmo o espazo entón deixan de dividirse e de crecer. Pero, fixádevos nunha cousa: as bacterias crecen, divídense pero non morren. Esto e, non deixan cadáveres como pasa cos animais, as persoas e as prantas. As bacterias só morren cando por exemplo estoupan por que é o que pasa cando morren pola acción do antibiótico penicilina.

Hai bacterias que son unhas máquinas de dividirse como por exemplo a que vedes no video: Escherichia coli, que é unha bacteria que vive nos nosos intestinos. Cada vez que facemos caca, esa bacteria sae do noso corpo polo que ten que dividirse rápido para voltar a colonizar todo o intestino e crecer sobre o alimento novo que vai chegando. Escherichia coli é tan rápida dividíndose que pode facelo cada 20 minutos, esto quere decir que temos unha nai, duas fillas e catro netas en unha hora. A ese ritmo de división, por exemplo, se deixásemos crecer a esta bacteria en espacio e con comida ilimitada en dous días teríamos unha masa de bacterias tan grande e pesada como o planeta terra.

Todos os seres vivos somos máquinas de proliferar. Se nos deixan as nosas poboacións crecerían ate o infinito. Pero todos sabemos que non é así. Sempre hai unha limitación de espazo e de recursos. Tamén están os depredadores que viven as nosas costas. Hai depredadores por que as poboacións teñen máis capacidade para crecer en número que as perdas que se producen pola depredación. Por que se os depredadores fosen máis rápido comendo as suas presas que éstas dividíndose e crecendo entón acabarían coas presas que se extinguirían. Esto non pasa como podemos ver coas bacterias. Elas crecen moi rápido. As bacterias foron os primeiros seres vivos en habitar o planeta e aínda están connosco. Se hai unha guerra nuclear ou un meteorito bate coa terra a humanidade desaparecerá pero estade seguros que as bacterias seguirán vivendo.