Por la mañana en la excavación del sitio arqueológico de la "Torre dos Mouros"
Ya después de comer en el puerto de Lira (Carnota)
Eles non éramos nos (en galego)
Non era Roma, nin as lexións, nin o
imperio. Era o pobo, neste caso o pobo de Lira. O pobo de Lira que
representaba o seu aquel defendéndose do desembarco romano. Pero non
chegaron as lexións romanas por terra? Si, pero na imaxinación
desta xente estaba Catoira e o desembarco vikingo. O alleo sempre
chegaba nestas terras por mar.
Na xornada do Punto Científico pola
mañán estivemos na Torre dos Mouros, un recinto amurallado
tardomedieval, e dicer, moi metido no máis escuro da idade media.
Os lirotas celebraban a resistencia do
pobo nunha Torre dos Mouros imaxinaria levantada “ad hoc” no
Portocubelo. Os galos Asterix e Obelix coma representación festiva
dos galegos antigos. Non hai que esquecer que Galicia, Gallaecia
significa en latín Galia pequena. O dos galos está ben traído
porque aínda que Xurxo Ayán e Manuel Gago digan que o recinto é
tardomedieval, quen hai que sexa tardomedieval que nos coñezamos?
Algún persoeiro? Non? Pois entón Asterix e Obelix. Asterix e Obelix
contra os romanos e nos alí no medio, aínda máis estranos que as
propias lexions de Roma. Pero... Qué carallo facíamos alí?. Cómo
convencelos de que nos tamén eramos eles? De esta pregunta trátase
toda a divulgación científica, non si?.
Os únicos lirotas que non marcharon en
masa foron os que tiñan fillos e quedaron alí mentras os nenos
debuxaban no taller de Luísa Martínez. Un dos galos decidiu no
último momento afogar ós traidores do pobo que xa facía rato que
fuxira e de paso ós científicos visitantes queimando un menhir que
levantou unha nube de fume tóxico negro. O bo traballo de Manuel
Vicente, Borja Tosar e Pío González impediu que aqueles valentes
marcharan.
Eu lamenteime de non ter sido quen de
asustalos cos xermes resistentes ou historias de bioterrorismo para
decirlles: “Vedes? Nos tamén somos vos e temos as armas que vos
van a manter afastados dos perigos que tamén virán de alen” pero
non, no momento non achei a fórmula pero tranquilos que estou
aprendendo. A próxima vez levarei un espray e direilles que vai nel
unha mostra de bacterias resistentes os antibióticos e lles
ensinarei un frasco co o único antibiótico que vailles curar (que
serán lóxicamente lacasitos).
Eu aprendín varias cousas no Punto
Científico de Lira:
1.- O autoodio que se manifestou no
Asterix que ademáis levaba tetas; a Liracha que falou totalmente
Belén Estebanizada; a queima do menhir tóxico; o alcalde timorato
de Carnota que andaba por alí pero non dixo nin mu e por último o
concepto de mesa que manexan en Carnota.
2.- A identidade tan forte dos lirotas
como reacción a todo o que ven de fora. Podedes escoitar no vídeo a
versión lirota de Gangnan style que di: “Isto todo é noso”.
No hay comentarios:
Publicar un comentario
Cada vez que lees un artículo y no dejas un comentario, alguien mata a un gatito en alguna parte del mundo...